- ҳиҷо
- I[هجا]а1. збш. ҳар банди овози садонокдори як калима (мас., калимаи пахта аз ду ҳиҷо иборат аст: пах-та)2. адш. воҳиди вазни шеърII[هجا]а. асаре (бештар манзум), ки дар он касе ё ҳодисае сахт масхара карда шудааст, ҳаҷв, сатира
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.